Waar ter wereld je ook komt, een vrolijke regenboogvlag wijst je de weg naar gay hotels, gay restaurants, gay sauna’s en natuurlijk gay Prides. Opvallend genoeg komt de vlag vrijwel nooit voor op flyers van de vele gay parties. Maar waar komt dit symbool van de lgbt-community vandaan en hoe komt het dat ‘ie de roze driehoek verdringt.
Dat de roze driehoek historisch gezien uitgroeide tot het symbool van de lhbt-gemeenschap werd al duidelijk in de post ‘waarom roze een homokleur is’. Misschien was dat ook wel de reden dat roze fier bovenaan het eerste ontwerp van de regenboogvlag prijkte. Want inderdaad: de regenboogvlag zag er niet altijd uit zoals we hem nu kennen.
De regenboogvlag: het eerste ontwerp
De vlag zoals we hem vandaag de dag kennen zag er oorspronkelijk anders uit. De wijzigingen in het ontwerp zijn zelfs een toevallige samenloop van omstandigheden. De “originele” regenboogvlag bestond uit 8 kleuren, in 1978 ontworpen door Gilbert Baker. Volgens Baker stond elk van deze kleuren voor een specifieke waarde. Roze stond voor sexualiteit, gevolgd door rood (leven), oranje (heling/ genezing), geel (zonlicht), groen (natuur), turkoois (magie & kunst), indigo (harmonie) en violet (levenskracht).
De originele regenboogvlag van Gilbert Baker – pic: wikipedia
Hoewel hij het zelf nooit heeft bevestigd, zou Baker zich hebben laten inspireren door het overlijden van Judy Garland, zangeres van ‘Over the Rainbow’ en één van de eerste gay-iconen. Feit is wel dat de eerste regenboogvlag een duidelijke rol speelde tijdens de Gay Freedom Day Parade in San Francisco op 25 juni 1978.
De een z’n dood…
Maar pas na de aanslag op Harvey Milk later dat jaar, ging de productiemolen van Baker en consorten pas echt hard draaien. Het werd een symbool voor gays en daarom moesten er snel veel meer komen om de protestbeweging te voorzien van veelkleurige vlaggen. Alleen was voor die massaproductie de kleur ‘hot pink’ niet zo praktisch; die bleek weinig beschikbaar. En dus werd die kleur als eerste geschrapt. Frappant is dat die kleur juist stond voor het belangrijkste onderdeel van homosexualiteit.
Een jaar later werd het ontwerp wederom herzien. Dit keer omdat bij het verticaal ophangen van de vlaggen, de kleur groen wegviel achter de lantaarnpalen . Het ontwerp werd aangepast, zodat aan elke kant van de lantaarpalen 3 kleuren te zien zouden zijn. Sindsdien zijn de kleuren rood, oranje, geel, groen, blauw en paars.
De grote doorbraak van de regenboogvlag
Jarenlang bleef de regenboogvlag een randverschijnsel in de strijd om gelijke rechten. De roze driehoek was daarentegen een internationaal symbool met een historische betekenis. Dat veranderde toen in 1989 ene John Stout zijn huisbazen voor het gerecht sleepte omdat ze hem verboden de regenboogvlag op z’n balkon te hangen. Hij won en de vlag werd een icoon voor homorechten!
In 1994 volgde de definitieve internationale doorbraak van het symbool van de LGBT-community, toen voor de 25e herdenking van de StoneWall-rellen de grootste regenboogvlag ter wereld werd gemaakt.
Sindsdien is de regenboogvlag haast niet meer weg te denken uit de LGBTQ-community en gay travel organisaties hebben vrijwel zonder uitzondering een regenboog in hun logo. Het maakt het zoeken naar een ‘veilige’ bestemming een stuk makkelijker.
Regenboogvlag tijdens Sao Paulo Pride 2013 – pic: LiveLikeTom
Of boek jij juist liever plekken waar in de verste verte geen regenboog te bekennen is?
Laat je reactie hieronder achter. Of bedenk een stelling, vraag of ingeving voor een nieuwe post op LiveLikeTom.
-> Lees ook Gekke homo’s: waarom ze niet normaal doen op Gay Pride of 20 typen homo’s die je in elke gay bar tegenkomt
Ik reis naar bestemmingen die mij raken en dan hoeft er niet perse een gay uitgaansleven te zijn. Veelal zie je in de hoofdstad van een land dat er toch ‘iets’ bestaat en dan kan die regenboog wel eens handig zijn. Maar in een stad als Lissabon zijn redelijk wat gaybars , maar weinigen met een regenboogvlag. Via social media etc weet de doelgroep ze toch te vinden.