Waar is mijn onderbroek gebleven?

Ik winkel nog regelmatig offline. Gewoon omdat ik het leuk vind om langs de rekken te struinen of om mijn BIJcard-punten te verzilveren voor een leuk cadeau voor mezelf. En heel soms omdat ik gewoon iets nodig heb.

Zo wilde ik laatst een zooi nieuwe onderbroeken kopen. Slips bedoel ik dus. Of zoals ze tegenwoordig heten, ‘briefs’. Ja, ik weet het, dat klinkt minder sexy dan ‘undies’ of een willekeurige merknaam.

Ik bedoel dus die korte onderbroeken met zo’n mooi lijntje langs de opening aan de voorkant. Niet dat ik die opening ooit voor dagelijkse doeleinden heb gebruikt, maar ergens vind ik dat dus een heel opwindend stukje van de onderbroek. Nog even los van het feit dat het ook gewoon lekker zit.

En omdat ik mijn ondergoed al jaren online koop, dacht ik dat de hele wereld inmiddels wel weer aan de briefs zat. Waarom anders heb je Aussiebum, Andrew Christian en 2Xist?

‘Ergens in de verpreutsing is de onderbroek verdwenen’

Trouw bestel ik dus al jaren mijn briefs tot een maximum van € 20,-. Daar heb je meestal 1 onderbroek voor. Als het sale is, twee. Zolang ik maar onder die grens blijf.

Ik vertik het namelijk om de Belastingdienst en Post.NL op te geilen met een pakketje dat garant staat voor inklarings-en administratiekosten.

Nu wilde ik, met het oog op een aanstaande vakantie, de lokale middenstand en niet-failliete ketens steunen met een ondergoed-bulkaanschaf in een fysieke winkel. Maar tot mijn verbazing is ergens in de verpreutsing van de maatschappij ‘de onderbroek’ verdwenen. Hij bestaat niet meer voor De Bijenkorf-man of de H&M-ers.

‘Vrouwen met korte kapsels zoeken kwijlend underwear uit’

De rekken liggen vol met zogenaamd modern ‘underwear’, waaraan om onbeduidende reden pijpjes zijn toegevoegd. Ik heb ze weleens gedragen. Een zweterige bedoening is het, zo’n strak pijpje in combinatie met mannelijke hormonen.

Nou zijn er hele scenes die kicken op de geur van zweet en opgedroogd vocht, maar voor mijn dagelijkse bezigheden houd ik dat toch echt liever buiten de deur.

In de fysieke winkel kijk ik om me heen. Ik zie vrouwen met korte kapsels de doosjes underwear kwijlend uitzoeken. De mannen op de verpakking lijken in de verste verte niet op de rood-broek-mannen naast ze.

Ik moet hier weg!

Ik bedenk me dat deze mannen waarschijnlijk ook nog nooit hebben gehoord van een trimmer. Laat staan dat ze weten dat een scheermesje ook iets anders kan dan het glad maken van de dubbele kin.

De paniek slaat toe: ik moet hier weg. Thuis log ik in op mijn ondergoed-account. Ik scroll door de mannen, die verdacht veel lijken op de heren die ik onlangs zag bij Brut in Londen.

Bij het afrekenen, pak ik mijn Secrid en uitgewoonte trek ik mijn BIJcard. Wat ga ik eigenlijk doen met de punten die ik spaar?

Ah, ik weet het. Een leuke kleurige boxershort voor m’n vader kopen. Leuk cadeau voor kerst of vaderdag.

Wat vind jij van de verdwijning van de onderbroek?