Laten we voorop stellen dat ik niet (louter) date ter inspiratie voor een blogpost. Dat laatste is hooguit een leuke bijkomstigheid van een mislukte date.
Het zou natuurlijk leuk zijn als een knappe, intelligente, bloedgeile man blijft plakken. Maar of het nu de tijdsgeest is, of doordat de bezuinigingen op het zorgstelsel zorgen voor een overschot aan ‘mental cases’: het blijkt verdomd lastig om iemand te vinden die het niet vooral over zichzelf wil hebben. Ik ben toch verdomme geen psycholoog?
De opmaat naar een date heb ik inmiddels redelijk onder de knie. Als het dus eenmaal komt tot een date, dan ga ik er vanuit dat we ten eerste elkaars foto’s hebben besnuffeld en goedgekeurd. Ook zijn er al wat tekstberichten heen en weer gegaan via minimaal één sociaal medium en hebben we geconcludeerd dat tekst- en taalfouten (die heten tegenwoordig trouwens ‘auto-correct’) geen belemmering zijn om ranzigheid en humor uit te wisselen. Daarnaast hebben we allebei een plekje in de agenda gevonden (die van mij is vrij leeg) en hebben we onze sociale status laten gelden door te bepalen wie de meeste afstand aflegt. Kortom: we zijn er klaar voor, hebben de eerste drempels opgeruimd en theoretisch gezien hebben we allebei al een vermakelijk dagdeel in de pocket.
Voor mij maakt het niet uit of iemand rookt, liters koffie of alcohol drinkt of dat combineert. Gewoon poetsen, spoelen en kauwgom kauwen: hulde aan de moderne technologie die van elk riool een bloemenprieel maakt. Als je ondanks al die handelingen toch nog uit je straatje riekt, dan blijf ik beschaafd en luister ik gewoon wat meer met m’n oren in plaats van met m’n neus. Zo ben ik dan ook weer wel. Maar dan moet er natuurlijk wel iets boeiends uitkomen. En ik weet inmiddels heel goed wat ik boeiend vind en wat niet. Daarover straks meer.
Het favoriete gespreksonderwerp
Het valt me op dat de meeste mannen met wie ik het afgelopen halfjaar heb gedate één ding gemeen hebben. Ze delen namelijk een voorliefde voor hetzelfde gespreksonderwerp: zichzelf! Ik herken een monologisch dater inmiddels vrij snel, dus ik heb er een soort van tactiek voor ontwikkeld. Ik begin met een willekeurige koetjes-en-kalfjes-vraag. Meestal is dat voor de monologisch dater al genoeg om het gespreksonderwerp zo snel mogelijk te brengen naar ‘de ex’. Dat zou dan niet helemaal gelden als ‘over zichzelf praten’, maar in de praktijk komt het woordje ‘ik’ vaker voor in die zinnen, dan ‘ex’. Je zou ook kunnen denken dat ‘ex’ een verboden gespreksonderwerp is tijdens een eerste date. Maar blijkbaar hebben de meeste mannen die handleiding nog niet gelezen. De ex komt er meestal bekaaid vanaf en er wordt gezworen dat men er echt helemaal overheen is. Van de week kreeg ik zelfs de geruststelling dat de psycholoog dat ook had bevestigd.
Enfin, na dat uurtje ‘ex’-geleuter ben ik meestal wel toe aan een tweede drankje. En ik ben ook niet te beroerd om dat wederom zelf te halen en betalen. En laat ik eens gek doen, ik neem voor jou ook nog wat mee. Terwijl ik een slok neem van wijntje twee komt meestal (zo gaat dat bij homo’s) de slechte vaderband ter sprake. Ook dit onderwerp lijkt in eerste instantie niet over ‘zichzelf’ te gaan, maar feitelijk doet het dat wel. ‘Ik zei dit’ en ‘ik deed dat’ en uiteindelijk wordt er gesteld dat ‘ik nu echt voor mezelf heb gekozen’. Tuurlijk joh, je vader laat je helemaal koud. Daarom hebben we het daar inmiddels ook alweer een half uur over. Wat ben ik blij dat ik inmiddels een goede band met mijn vader heb, anders hadden we het er een uur over moeten hebben.
Zwijgen is goud – pijnlijk goud
Maar eigenlijk zit daar juist het venijn in. Als oplettende lezer heb je namelijk al in de gaten dat ik dus al een krappe anderhalf uur zit te luisteren naar iemand die z’n ziel en zaligheid blootlegt alsof het z’n meest opwindende zone is. Ik vrees trouwens dat dat ook zo is. En dat alles zonder ook maar één vraag aan mij te stellen. Heel soms heb ik een brutale bui en heb ik in die anderhalf uur een vervolgvraag gesteld. Die laat dan een niet geheelde wond langzaam opengaan, waarna ik er wat zout instrooi. Het moet per slot van rekening ook voor mij nog leuk blijven op zo’n avond.
De volgende stap in mijn tactiek is dat ik dan een stilte laat vallen. Ik heb er namelijk een hekel aan om uit het niets over mezelf te gaan praten en in die stilte krijgt m’n date een eerlijke kans om een vraag aan mij te stellen. Al was het maar uit beleefdheid of – in het geval van een succesvolle date – om oprechte interesse te tonen. Helaas moet ik toegeven dat dit punt in mijn tactiek nog wat moet worden verfijnd. Na zo’n 2,5 minuut voel ik namelijk dat de stilte pijnlijk wordt. Dan breek ik en stel ik alsnog zelf een vraag. Gelukkig zijn er ook heel wat dates die 2,5 minuut niet halen: die komen binnen 45 seconden met een heel nieuw onderwerp: zichzelf op het werk, zichzelf op vakantie of zichzelf in een dolle bui (mijn favoriet!).
Wat dan wel?
Als ik na zo’n drie uur richting huis ga, dan heb ik dus een dagdeel doorgebracht met iemand van wie ik meer weet dan van mijn buurvrouw. En wat weet die persoon van mij? Helemaal niets! Hooguit de dingen die ik op Facebook, Whatsapp, Twitter, Grindr, GayRomeo of Badoo heb gedeeld. Dat is trouwens best veel, geef ik toe. Alleen had ik daarvoor niet hoeven afspreken.
Ik verwacht heus niet dat elke man de ware is. Dat is hooguit hoop. Maar wat maakt een date dan voor mij boeiend? Dat ‘ie ook interesse in mij toont. Ik begrijp ook wel dat een vraag als ‘hoe ga jij het liefst op vakantie?’ misschien wat teveel gevraagd is, omdat ‘ie dan een hele avond naar mij moet luisteren. Nee, gewoon iets simpels zoals: ‘Zal ik even wat te drinken voor je halen?’ Dat is al genoeg. Met een litertje jenever kan ik dan in ieder geval de rest van de avond doorkomen.
Heb jij al een monologische date gehad?
Lees ook: ‘Geen antwoord, geen interesse’ over de nieuwe regels van online dating.
