Droom je van een wereldreis, dan zit je niet direct te wachten op horrorverhalen van gestrande reizigers. Je hoopt op mooie landen, bijzondere culturen en prachtige momenten. Het IFFR vormt een fijn contrast met die dagdromen.
Het International Film Festival Rotterdam is al sinds jaar en dag een festival met een bijzondere vibe. In de stad hangt plots een internationale sfeer, waar mensen met badges dwepen alsof het limousines zijn. Filmliefhebbers komen tijdens het festival goed aan hun trekken, alhoewel de laatste jaren ook het geluid klinkt dat de programmering te breed is. Desalniettemin blijft het de moeite waard om jezelf op een aantal films te trakteren. Al is het maar om een stukje van de wereld te leren kennen, waar je anders niet zo snel heen zult gaan.
La Playa D.C.
De films op het IFFR zijn stuk voor stuk arthouse-films en geven een soms ontluisterend inkijkje in andere culturen. Zo zag ik vandaag de film: La Playa DC. De film speelt zich af in de hoofdstad van Columbia, Bogota. Geen film over de FARC en Tanja Nijmeijer, maar een totaal ander onderdeel van het land. Tomas is gevlucht naar de stad om een nieuw bestaan op te bouwen, ver van de burgeroorlog. Met zijn tekentalent kan hij aan de slag als kapper om fabuleuze figuren in het haar van zijn klanten te scheren. Zijn broers, of liever de zorg voor hen, maken het pad naar een regulier bestaan echter niet makkelijker.
Leer de wereld kennen in de details
Het fijne aan films als deze, vind ik dat je een ander beeld krijgt van al die fantastische droombestemmingen. Hoewel Colombia nou niet direct op mijn bucketlist staat, intrigeert het land me wel. En terwijl ik in het pluche van de bioscoopstoel de beelden voorbij zag komen, besefte ik me tegelijkertijd dat dit soort films ook een goede realitycheck kunnen zijn. Gek eigenlijk, dat fictie een realitycheck zou kunnen zijn. Toch denk ik dat het goed is, dat je voor je op reis gaat een paar films ziet uit landen waar je heen wilt gaan. Door de ogen van de filmmakers krijg je onbewust al meer mee van een land, dan je uit een Lonely Planet zult halen. De kennis over dat soort landen zit meestal niet als hoofdthema in de film. Het zijn eerder de ‘gewone zaken’ die de filmmaker als vanzelfsprekend in zijn film stopt, maar die op jou als Nederlander vreemd kunnen over komen. Zo kun je bijvoorbeeld ontdekken wat lokale eetgewoonten zijn (eten mensen veel buitenshuis, een warm ontbijt of lunch, drinken ze koffie op straat?). Maar ook zaken als: hoe groot is het verschil tussen onder- en middenklasse? (Zo leerde ik uit deze film dat er blijkbaar landen zijn waar je je velgen laat oppoetsen.)
Heb je nog geen plannen om op reis te gaan of heb je die plannen wel, maar weet je nog niet waarheen: een film op het IFFR kan je zomaar eens inspireren om nieuwe landen te gaan ontdekken of juist andere anden wat lager op je prioriteitenlijstje te zetten.
