De wind. Ik heb hem vervloekt toen ik als tiener dagelijks langs het Kanaal door Walcheren fietste op weg naar school. ’s Morgens wind tegen, ’s middags wind tegen. Op een dag als vandaag denk ik daar nog wel eens aan terug. Maar inmiddels ben ik dolblij met de wind.
Andere kijk op de wind
Het was een uur of 5 ’s morgens in Punta del Diablo, Uruguay. De bus zette mij en een andere backpacker af bij het begin van het dorp. Daar stonden we dan, in de veronderstelling dat het slechts een kwartiertje lopen zou zijn naar het dorp. Het bleek anderhalf uur naar het hostel dat we hadden geboekt. We liepen door het donker en hoopten dat we de zon zouden zien opgaan in dit surfers-paradijs. We zagen wat stralen zon, maar ook een groot aantal wolken. Het begon te miezeren en waaien. En het hostel was nog lang niet open toen we daar aankwamen om half zeven. In de hangmatten op de veranda vielen we in slaap, toen we rond een uur of 8 weer wakker werden. Het personeel van het hostel deed de deur open.
Het werd een lange dag, want vlak nadat we het ontbijt op hadden begonnen het te regenen en waaien. Het leek een beetje op vandaag in Nederland. De wind en regen zorgden ervoor dat we het grootste deel van de dag in de gezamenlijke woonkamer verbleven. Een troosteloze dag, zou je denken. Echt zo’n dag waarover je nou nooit eens iets leest als je al die wereldreizigers hoort of hun blogs leest. Want daar schijnt alleen de zon en is iedereen altijd vrolijk, Maar dit was gewoon een herfstdag in Uruguay en daar was niets moois aan.
Toch bracht het me ook toen weer terug naar al die keren dat ik langs dat Zeeuwse kanaal fietste. Wat mij destijds altijd overeind hield, was de gedachte dat ik sterker wilde zijn dan de wind. Zo sterk, dat ik ‘m kon gebruiken. Net zoals surfers en kiters dat doen. Hier in surferparadijs Punta del Diablo waren genoeg mensen die ondanks het slechte weer de zee in gingen om te zwemmen of in de woelige golven te leren surfen. Gelukkig bleek bij thuiskomst na die trip door Zuid-Amerika dat ik die wind inderdaad kon gebruiken.
Betaald worden door de wind
Vandaag waren de windstoten flink. En langs de snelweg zag ik de windmolens hard draaien. In één van die Hollandse windmolens heb ik een aantal aandelen. Dat betekent dat ook mijn stroom wordt opgewekt door de wind. Hoe harder het waait, hoe meer ik bespaar op mijn energierekening. Ik opende mijn app en zag dat ik al 12 gloeilampen kon laten branden. Dat tikt toch lekker aan. Sinds ik die app heb en mijn energie deels laat opwekken door een windmolen ben ik blij met elke dag dat het waait. Daar word ik dan toch een klein beetje gelukkig van. Het is mijn zoete wraak op al die keren fietsen met tegenwind.
Bespaar jij al op je energierekening door windenergie te gebruiken?
Meer bespaartips vind je trouwens hier. Of op de site van mede-blogger Marloes: Budgetproof.nl
Dat is best een interessante kwestie, die aandelen in windenergie. Zeker in Nederland ;-)! Ik herken dat fietsen tegen de wind in maar al te goed. Ik fietste vroeger ook altijd naar school over de vlakte en áltijd was er wind van alle kanten… Maar daar ben ik groot en sterk van geworden ;-)!
Ok. Dit vind ik dus een héél fijn artikel. Serge, ik ben een beetje verliefd op jouw blog gewoon. Ik kan er niets aan doen. En wat lief dat je naar Budgetproof linkt!
Ik heb groene energie, dus dat is meestal ook een beetje windenergie toch? Ik wil ook zo’n app waarmee ik kan zien wat de windmolens me al bespaard hebben. Hoe cool!
wat lief MArloes. Ik ben ook een beetje verliefd op jouw blog! 🙂 Met winddelen krijg je ook zo’n app. Ik heb mijn stroom van Greenchoice en de winddelen die ik daar heb, worden rechtstreeks van mijn energierekening afgetrokken 😉