Jaren geleden voerde ik een heftige discussie met iemand die meende dat het met de integratie van homo’s slecht gesteld was in multicultureel Rotterdam. Vooral de intolerante houding in z’n eigen stad -Amsterdam nota bene- van allochtone Nederlanders vormde z’n voornaamste argument. Het ontbreken van een overduidelijke gay-scene in Rotterdam was zijn bewijslast. Gelukkig zijn mijn eigen ervaringen, na ruim 10 jaar wonen in Rotterdam, een stuk positiever. Sterker nog: ik denk dat integratie beter is geslaagd, als je geen eigen ‘scene’ nodig hebt.
Rotterdam heeft geen bruisend gay nightlife. Dat hoef ik niet anders voor te doen dan dat het is. Maar het feit dat de meerderheid van de bevolking onder 40 jaar allochtone roots heeft, heeft daar helemaal niets mee te maken. Of nou ja, hooguit dat in andere culturen minder over homo’s wordt gesproken. Ze worden -typisch Nederlands?- gedoogd. En misschien wel daardoor is de integratie van allochtonen en homo’s in Rotterdam beter geslaagd dan elders. In de havenstad geldt namelijk het devies ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Mede daardoor gaan homo’s in Rotterdam gewoon uit waar hetero’s ook uitgaan. In een populaire wijnbar als Het Eigendom of in clubs als Perron of Herr Zimmerman kom je heel wat homo’s tegen, die allemaal niet zo nodig gay uit hoeven.
Inderdaad, dat klinkt niet als ‘pilletje erin, shirtje uit en grabbelen maar’. Nee, Rotterdamse homo’s zijn wat dat betreft net hetero’s: gewoon gezellig uitgaan en flirten. Zelfs dating-apps als Grindr en Scruff vertonen hier een ander beeld dan in populaire homo-steden als Barcelona, Amsterdam en New York: meer facepics en minder blote chests. Is het daarom slecht gesteld met de integratie van homo’s in Rotterdam? Nee. Het zijn eerder ‘net gewone mensen’. Ze hebben geen ‘scene’ nodig om zichzelf te kunnen zijn. Dat is pas echte integratie.
Overigens is er heus wel een beetje gay nightlife in Rotterdam.
