Toen ik in Uruguay was, werd het homohuwelijk officieel goedgekeurd. Een lange strijd ging er aan vooraf en het was dan ook een groot feest toen eindelijk het huwelijk werd opengesteld voor mensen van het gelijke geslacht.
Ook toen ik afgelopen zomer in de VS was, werd uitbundig gevierd dat voortaan same sex marriage officieel is toegestaan in het hele land. Je zou bijna denken dat het openstellen van het burgerlijk huwelijk met me meereist. Ik krijg dan ook vaak de vraag of ik zelf zou willen trouwen.
-> Ik heb trouwens wel een tip voor je huwelijksreis
Mijn antwoord is steevast ‘nee’. Ik ben namelijk al jaren tegenstander van het homohuwelijk. (Lees hier waarom ik wel weer fan ben van deze actie van Ben & Jerry’s) Want zelfs als je niet trouwt voor de kerk, vraag je met een homo-huwelijk om een bevestiging van je relatie in een vorm die de kerk omschrijft als een heilige verbintenis.
Heiligschennis, waarom zou je dat doen?
Logisch ook dat er zoveel weerstand is: je vraagt om een heiligschennis terwijl je zelf waarschijnlijk niet eens gelooft. Je schopt er bovendien een hoop mensen mee tegen het zere been. Waarom zou je dat doen?
Bij een overheid die zegt kerk en staat te scheiden, zou het passen om de voordelen voor kerken en hun omgangsvormen geheel af te schaffen. Geen belastingvrijstelling voor kerken dus, en ook geen fiscale of juridische voordelen voor mensen die een kerkelijke verbintenis aangaan. Niet voor niets moet je ook nog een keer trouwen voor de wet. Maar trouwen blijft daarmee toch een slap aftreksel van het kerkelijke feestje.
Homohuwelijk of liefdesjubileum?
Veel mensen willen ook eigenlijk niet trouwen, maar alleen de fiscale en juridische voordelen van de verbintenis. En dat in combinatie met een feestje. Zogenaamd om hun liefde voor elkaar ten overstaan van anderen te bevestigen. Maar daarvoor is dat huwelijk niet nodig, zo ontdekte ik op het 10-jarig liefdesjubileum van twee dierbare vrienden.
Zo kan het ook: gewoon een feest omdat je van elkaar houdt.
Wat mij betreft is de openstelling van het burgerlijk huwelijk dus compleet overbodig. Het heet ook niet voor niets ‘burgerlijk’.
Het zou anno 20167 toch mogelijk moeten zijn om te zeggen dat je wilt dat iemand jouw familie wordt en dat als dat wederzijds is, je dat gewoon kunt regelen? Gewoon een aanvraag doen waarmee je de samenleving met 1 of meer personen bevestigt. Net zoiets als je rijbewijs aanvragen.
Nee, daar is niets romantisch aan. Maar die houten banken in de kerk zijn dat ook niet.
Helemaal mee eens!
Laten we minder oordelen! Mensen gingen in de oudheid al verbintenissen aan. Voor mij is er geen enkele relatie met de kerk of met een geloof. Of je nu (burgerlijk) trouwt of anders je relatie viert, ieder zijn keus. Voor mijn man was het gevoelsmatig belangrijk. Het statement op zich. Dus zijn we getrouwd met een groot feest.
Dat is ook hele mooi Ben, en alsnog van harte gefeliciteerd! Het gaat mij om de juridische en fiscale gevolgen van de verbintenis, die nu wordt toegekend aan een relatievorm die afstamt van een kerkelijke ceremonie. Statement of niet, ik pleit voor een andere registratievorm, die gelovigen net zo in hun waarde laat als niet-gelovigen.
Je maakt de klassieke denkfout dat burgelijk en kerkelijk huwelijk in weze hetzelfde zijn. Echter is er iin veel landen waar het huwelijk is opengesteld voor paren van gelijk geslacht, een scheiding tussen kerk en staat. Met een burgelijk huwelijk vallen eindelijk vele rechten en plichten ten deel aan lhbt-ers die hetero’s al eeuwen hadden. Het is dus gewoon een contract tussen stellen onderling en eigenlijk ook met de staat.
Daarnaast bestaat het homohuwelijk niet. Het huwelijk staat open voor iedereen. Zeker in Nederland.
En om een groep mensen rechten te ontzeggen vanwege dat er een andere groep tegen is? Dat is in mijn ogen een kul argument. Zo geredeneerd kun je niks meer regelen. Er zijn namelijk overal wel ergens tegenstanders voor te vinden.
Misschien heb je maar tot de helft gelezen… 😉
Hij heeft het goed gelezen. Als je alleen al kijkt naar onze oosterburen dan zie je direct wat hij bedoelt. De Duitse homo`s hebben niet de rechten die hetero`s wel hebben. Met een geregistreerd partnerschap kom je in Duitsland (en in veel andere landen) niet tot het gewenste resultaat: fiscale voordelen (samen je belasting invullen zit er niet in), veiligstellen van erfrecht (al is het maar je samen gekochte huis!) en adoptie. Enkel een burgerhuwelijk zou daar verandering in brengen.
Ik pleit voor een complete afschaffing van het instituut burgerlijk huwelijk Johan en Bram. Ik vind dat je los van enig ceremonieel moet kunnen laten vastleggen met wie jij je leven wilt delen, met alle bijkomende rechten en plichten. De term huwelijk, verwijst daarbij wat mij betreft naar een kerkelijke verbintenis of je er nou wel of niet ‘burgerlijk’ voor zet. Daarom zou dat dus moeten worden afgeschaft. Maak er gewoon levenspartner-registratie van, die gelijk staat aan de registratie van een kind, bijvoorbeeld.
Ook even lezen denk ik: http://www.buzzfeed.com/patrickstrudwick/this-british-mans-husband-died-on-honeymoon-but-australia-re
Juist daarom moeten we van die term ‘huwelijk’ af. Ik denk dat als je alle rechten en plichten van het ‘burgerlijk huwelijk’ loskoppelt, en je voor een levenspartner registratie kiest, je alle bezwaren omtrent ‘openstelling van het huwelijk’ wegneemt. Dan kan iedereen trouwen volgens z’n kerk, maar zelf kiezen of daar de fiscale en juridische gevolgen ook van worden geregistreerd. En die laatste zouden dan voor elke burger moeten gelden, volgens het gelijkheidsbeginsel.
Maar dan moet je de term huwelijk voor iedereen afschaffen: hetero of homo. Het gaat toch echt om gelijkstelling. En waarom als argument aanvoeren dat je niet aan heiligschennis zou moeten willen doen? Mensen tegen het zere been schoppen? Ik denk dat het eerder andersom zo was en vaak nog is. Hoe ieder het invult met welke reden ook (ja ik hoor tot de categorie ‘makkelijk geregeld’, mijn man vond het ook emotioneel waarde hebben) dat is aan hen. Van mij mag het afgeschaft worden hoor, maar dan ook voor iedereen. Ik proef iets te veel ‘laten we een groep niet voor het hoofd stoten’ in dit stuk. Het kerkelijk huwelijk is nog steeds een apart instituut waar het meestal niet kan. Dat is dan ook aan hen. En homo-huwelijk bestaat niet 😉
Overigens hadden wij eerst een geregistreerd partnerschap en dat was voldoende. Maar omdat we er achter kwamen dat dat toch nog wat problemen gaf bij het invullen van formulieren (zou niet mogen) hebben we het twee jaar later om laten zetten om van al het onduidelijke gedoe af te zijn.
Inderdaad die term ‘huwelijk’ afschaffen voor iedereen, laat dat lekker een kerkelijke term blijven en daar hoef ik ook niet bij te horen. En ja, ik vind onnodig kwetsen overbodig. Homohuwelijk is als term een provocatie. En dat een kerk mij tegen het zere been wil schoppen, moeten zij zelf weten. Dan hoef ik toch niet hetzelfde te doen.
Het is een openstelling van het huwelijk, geen homohuwelijk. En ook al vind jij het hetzelfde: er is in de praktijk toch echt onderscheid tussen kerkelijk en burgerlijk huwelijk. Weinigen dwingen de kerk hun huwelijk open te stellen, andersom vindt de kerk dat ze zich wel met het burgerlijk huwelijk mogen bemoeien.