Terug van blog-vakantie: eindelijk rust!

Sinds mijn roadtrip door Californië heb ik nauwelijks geblogd. Ik voelde me daar schuldig over. Ten opzichte van de lezers, samenwerkende partijen, maar vooral ook ten opzichte van mezelf. Dit was toch mijn side-carreer, die ik zo graag succesvol wilde zien? Maar ik was toe aan blog-vakantie en nu ben ik er weer. Of liever gezegd: Tom is er weer!

Een blog over gay reizen, kunst & cultuur en andere fijne dingen in het leven is best leuk en aardig, maar ook overweldigend. Zonder blog gaan er al heel veel mooie deuren voor me open, maar als gay travel blogger ziet de wereld er ineens nóg spannender uit. En al die leuke dingen wilde ik ook uitvoerig beschrijven. Want het is fantastisch om cocktails te drinken in Londen, luxe te eten in de Hoofdstad van de Smaak Leeuwarden of voor het eerst van je leven te genieten van de rust in een adults only hotel op Curacao. Tegelijkertijd merkte ik dat ik steeds vaker aan het stressen was om alles om te zetten in succesvolle blogposts. Daarnaast kreeg ik ook in mijn daytime job steeds meer uitdagende klussen. Ik was dus toe aan vakantie. Ik ging met mijn vriend naar San Francisco om mijn verjaardag te vieren en terwijl we met een fantastische 2015 Mustang Premium GT cabrio richting Yosemite Park reden, bedacht ik me ineens dat ik al heel lang niet meer écht op vakantie was geweest.

We reden over de Highway 1, naar Las Vegas, vlogen met een helicopter over en door de Grand Canyon en gingen via Palm Springs naar Los Angeles. Ik voelde geen enkele behoefte om er ook maar iets over te posten. Ik had wel blogreflexen (‘even opschrijven schat’), maar de afspraak die we hadden gemaakt om 2 weken lang niet te bloggen, beviel me prima. Bij thuiskomst lag op mijn werk één van de mooiste opdrachten in mijn vakgebied te wachten: het bedenken van een nieuwse grote reclamecampagne. De pitch hadden we net voor mijn vakantie gewonnen en het schrijven van de nieuwe tv-commercialscripts lag op me te wachten. Lange dagen met veel creatieve invallen volgden en elke avond kwam ik doodop thuis. ‘Mijn blog, mijn blog’ schoot het schuldbewust door mijn hoofd. Maar ik kon niet meer. Ik was leeg. Ik besloot een blogvakantie in te lassen. Jap en Aero schreven door en ik kon niet eens de moeite opbrengen om het te lezen; ik wist dat ze goed waren en mijn eigen creativiteit was overdag hard nodig voor andere zaken.

Nu is het genoeg geweest. De campagne staat in de steigers en komend najaar verklap ik om welke het ging. LiveLikeTom heeft lang genoeg vakantie gekregen. Het is tijd om weer fris aan de slag te gaan. Voor jou, mijn zeer gewaardeerde lezer, voor de partijen die me ongekende kansen geven en vooral voor mezelf. Ik heb jullie gemist!