Wat zijn er toch ontzettend veel closetcases zeg! Enerzijds dieptriest dat ze nog bestaan anno 2014, tegelijkertijd: wie moet er anders naar bed met die perfecte tuthola’s die alles in de gaten hebben, maar niet dat hun manlief een homo is. Of misschien weten ze dat maar al te goed…
Normaal gesproken kom ik ze niet zo vaak tegen, deze heterosexueelachtige homo’s. Ik noem ze voor het gemak maar hemo’s. In het dagelijks leven lopen ze ongetwijfeld van meubelboulevard naar babybeurs en van familiefeestje naar bungalowpark. Het zou me niets verbazen als ze mannelijker dan mannelijk de barbecue in de Vinex-straat regelen en andere activiteiten ontplooien waardoor ze zelden van de echte hetero te onderscheiden zijn.
Maar in het vizier van een homo met correct afgestelde gaydar vallen ze genadeloos door de mand. Welke echte vent draagt er op vakantie (en dan bedoel ik dus niet in een luxe resort, maar primitief backpacken) nou een keurig gestreken korte pantalon? Met schichtige blikken kijken ze naar homostellen of alleenreizende mannen. Bang om ontdekt te worden. Maar iedereen weet het al. Zelfs die vriendin naast hem.
De afgelopen week heb ik zeker 7 hemo’s gespot. Meestal was het de vriendin die hem verraadde. Het is me namelijk opgevallen dat die vriendinnen ongeveer hetzelfde uiterlijk én gedrag hebben. Zo kleden ze zich meestal té perfect: alsof ze uit een modeblaadje zijn weggelopen. Zelfs de casual look is te slick: fluorgympen waar ondanks de jungle geen vlekje op te bekennen is, een bijpassend sporttopje en een sportief broekding dat de steevast strakke buik toont. Ze zien er stuk voor stuk uit alsof ze kampioen zijn in Excel en blijkbaar houden ze daarin ook hun calorieën bij. Hun anorectische voorkomen geeft ze een bijna jongensachtig lichaam. (Dat is al een teken aan de wand; als je man van een jongenslijfje houdt, dan is er iets niet in orde.)
De hemo-vrouw is voortdurend op haar hoede. Terecht want haar hemo probeert oogcontact met andere mannen uit te lokken, maar als dat lukt raakt ‘ie in paniek en druppelt een zweetparel van z’n voorhoofd. De hemo-vrouw heeft dat door. Dus telkens als een man naar haar man kijkt, al is het maar om even een complimenteuze blik te geven vanwege zijn matching outfit, dan grijpt ze hem stevig vast. Meestal gaat de hemo hiervan niet gelukkig kijken. Hij kijkt sowieso niet erg gelukkig. Het mannetje en vrouwtje praten ook opvallend weinig met elkaar. Hooguit knikt hij beamend als zij iets voorstelt (vaak gaat het om het dragen van de koffer). Ik kan zulke vrouwen doorgaans wel schieten. Maar in dit geval ben ik blij voor ze. Zij hebben iemand die haar strakke regime wil ondergaan en hij heeft een keurige dekmantel. Zo houden ze elkaar in evenwicht. Ik kan me voorstellen dat hij heimelijk fantaseert over de eerstvolgende buurtbarbecue. Met een beetje mazzel plant z’n vriendin de voorbereidingstijd van het opwarmen van de barbecue ruim en kan hij samen met de buurman een paar extra biertjes drinken. Wie weet moeten de shirts wel uit….
