Ook onder water zijn het de kleine dingen die het doen. Zoals langzaam door het water glijden terwijl je niets anders hoort dan je eigen ademhaling.
In de ruim 10 jaar dat ik nu duik, heb ik al heel wat fraais gezien. Prachtige koralen, ontelbare zeekomkommers, haaien en reuzeschildpadden. Als ik me goed herinner heb ik ook een zeekoe gezien, heb ik zowaar zeepaardjes voorbij zien hupsen en zwom ik ooit door een grot met pijlstaartroggen. Toch raak ik het meest gelukkig van een octopus. Z’n veranderende vorm en kleur bewijzen dat de natuur fantastisch in elkaar zit. Bovendien zijn octopussen erg nieuwsgierig, hoewel ze ook erg bang zijn voor die grote zwarte wezens met luidruchtige luchtbellen.
Sizequeens
Het is fascinerend om te zien dat elke duiker z’n eigen interesses heeft. Zo wil de ene graag zo diep mogelijk, de ander zo lang mogelijk op één tank duiken en weer een ander wil het liefste grotten en wrakken verkennen. Het is dan ook niet zo gek, dat tussen die duikers ook regelrechte sizequeens zitten. Dit zijn de duikers die het liefst zo groot mogelijke vissen spotten. Deze laatste groep is ook het meest luidruchtig tijdens het verhalen vertellen. Zij hebben namelijk alles al gezien, zijn overal geweest en hebben ook altijd mooiere – en vooral grotere- koralen en vissen gezien dan je ooit had durven dromen.
Voor de beginnende duiker kan dat nogal overweldigend zijn, al die sterke verhalen. De eerste lessen zijn namelijk vooral geklooi met apparatuur en het onthouden van alle technische zaken. Het doorploeteren van het theorieboek is al een worsteling op zich: je zou bijna denken dat ze zo min mogelijk mensen willen laten duiken. En heb je eenmaal die eerste duik achter de rug, dan komt het ergste van alles: het uittrekken van het pak.
Zelf gaan duiken
Toch zou iedereen het eens moeten proberen. Als je eenmaal op een meter of 12 ontdekt dat er onder het wateroppervlak een compleet andere wereld bestaat, is dat een geruststellende troost voor al je alledaagse problemen. Veel mensen roepen dan: ‘ja maar ik snorkel, dat is bijna hetzelfde’. Qua visjes en koralen komt dat inderdaad aardig overeen. Maar pas als je op gelijk niveau met Nemo staat, voel je hoe oneindig groot de zee is. En hoeveel gevaren daarin kunnen schuilen.
Overigens hoef je ook niet meteen een diepzeeduiker te worden. Zelf kan ik bijvoorbeeld minutenlang gefascineerd kijken naar een koraal waarin tientallen kleine visjes schuilen. Of tussen het zand en de koralen een garnaal of krokodilvis spotten. Daar kan voor mij zelfs geen haai of schildpad tegenop. Blijkbaar zijn het toch de kleine dingen die het doen.
