live like tom praag city vriew

Verkneukeld zat Rob achter z’n laptop. Hij had een alert ingesteld voor nieuwe berichten met #persconferentie. In een ander tabblad stond de Whatsapp-groep open, hoewel hij tijdens de persconferenties liever op z’n telefoon keek, zodat ‘ie niets hoefde te missen van de Twitter-berichten van verongelijkte burgers. Dit kon weleens een belangrijke avond worden. Zou Minister De Jonge, of beter nog: de premier, zijn maatregel aankondigen?

‘Yes, we zijn begonnen’ schreef Mariët, gevolgd door een popcorn-gifje van Ernst. Rob tikte snel de popcorn-emoji aan en drukte op send. Het was per slot van rekening vrijdagavond. De rest van het team stuurde vergelijkbare berichten. 

Als de door jou geschreven maatregel tijdens de persconferentie werd genoemd kreeg je sowieso 1 punt, als Hugo hem noemde kreeg je 1 punt extra, als Rutte hem noemde 2. Verscheen je maatregel later in het Journaal als bulletpoint bij ‘de belangrijkste maatregelen op een rijtje’, dan kreeg je in totaal 10 punten. Dat hield het spannend, had Mariët geopperd. 

Amper een jaar geleden ging het er heel anders aan toe. Toen zaten ze in een wekelijks overleg met de denktank en bereikten ze consensus over de maatregelen, omdat ze een maatschappelijk belang hadden. Maar na de zomer waren de fysieke brainstormsessies afgeschaft en liepen in de Teams-calls de gesprekken en chatberichten door elkaar. Ergens in die chaos begon de competitie de overhand te krijgen en werd het belangrijker om maatregelen te bedenken die 1-op-1 werden overgenomen in de persconferenties. 

Rob was tot het voorjaarsreces ondersteunend geweest aan de denktank en mocht de aangeleverde maatregelen verzamelen. Toen had hij al geleerd welke trucs z’n collega’s inzetten om op het lijstje te komen.

Toen Els met een burnout thuis kwam te zitten, zag hij zijn kans schoon en manoeuvreerde hij zich handig op de plek waar hij zowel nieuwe maatregelen kon bedenken én ze bijna kant en klaar kon aanleveren aan de assistenten van het OMT en de Minister.

Jammer genoeg ging het de laatste weken vooral om versoepelingen. Alleen Inge had zich dat spel goed eigengemaakt en ‘dansen met Janssen’ bedacht. Maar nu, vlak voor het zomerreces moesten de maatregelen weer van stal worden gehaald om te voorkomen dat de Kamer net als vorig jaar van reces moet terugkomen vanwege de coronacrisis.  

Yes, 3 punten voor mij, meldde een blije Ernst. En weer 3. Een applaus van een aantal collega’s popte voorbij. Rob wist dat de meeste collega’s drukker bezig waren met luisteren naar de persconferentie, dan het lezen van de Whatsapp groep. Waarschijnlijk waren Jeroen en Monique al in de Excelsheet met de puntentelling bezig. Dat was hun eigen subcompetitie voor wie het snelst de resultaten kon invoeren. Jeroen deed dat in blauw en Monique in oranje. Hij opende het tabblad met de Excel-sheet. Monique lag voor. 

Els en Mariët hadden in deze persconferentie nu 6 en 3 punten, maar Rutte was nog maar net bezig. ‘Met een vaste eigen zitplaats voor iedere gast. Overal en in elke situatie.’ Els kreeg alweer 3 punten en zelfs Lucas, die de Hugo-Fluisteraar werd genoemd, scoorde nu 3 punten met ‘Er gaat een sluitingstijd gelden van 12 uur middernacht tot 6 uur in de ochtend.’ Nu werd het spannend.

 

‘Dus geen beeldschermen met sportwedstrijden, geen live-optredens en alleen achtergrondmuziek.’ 

 

‘🥳’ Tikte hij vlug. 

‘Welkom bij de club!’ antwoordde Ernst.

‘De eerste 3, gefeliciteerd!’ schreef Mariët.

Rob kreeg een warm gevoel. Een beter begin van de vakantie kon hij zich niet wensen. Als hij het 8 uur Journaal zou halen, kon zijn avond helemaal niet meer stuk. Vanavond zou hij een keertje extra masturberen, dat stond vast.