Zojuist ben ik ingecheckt in een luxe resort ergens aan de Rode Zee. Het blijkt een regelrechte dierentuin! Het is verbazingwekkend hoe Moeder Natuur de setjes bij elkaar weet te krijgen. Je zou bijna denken dat een conservator van de dierentuin zorgt voor een zo groot mogelijke diversiteit van dieren. Ze worden in koppels ingedeeld op basis van een karaktereigenschap of uiterlijk kenmerk. Vaak is er een contrast tussen de twee diertjes uit hetzelfde koppel, zodat je goed kunt zien wat het kenmerk is in de meest positieve zin en in de meest negatieve zin.
Een vaststaand ritueel in de dierentuin is de voedertijd. Dan komen alle koppeltjes samen bij de voedseltroggen en verzamelen ze wat ze nodig hebben. Vaak kun je aan het voer dat ze opscheppen, en de hoeveelheden, ook aflezen welke eigenschap ze willen versterken. Zo is er het Vette Koppel, dat vooral losgaat bij de verzadigde vetten en suikerrijke toetjes. Het Safari-Koppel daarentegen, gehuld in zandkleurige laagjes stof, eet zoveel mogelijk dingen met onuitspreekbare namen, die voor lokaal voedsel moeten doorgaan. Daarmee benadrukken ze dan hun wereldse interesse.
Het Kreeftenkoppel en andere stellen
Het bekendste koppel in de dierentuin is Kauw en Snauw. Dit is het archetype van het westerse vakantiekoppel. Het vrouwtje dicteert en bepaalt de agenda en wijst het mannetje wat hij wel en niet moet opscheppen bij de voederbakken. Bovendien uit ze haar onvrede over volstrekt irrelevante zaken en staat ze erop dat het mannetje actie onderneemt om de onvrede kenbaar te maken bij de oppassers. Kauw is het mannetje en laat alles over zich heenkomen, omdat hij weet dat het bij voorbaat een verloren strijd is om het vrouwtje tegen te spreken. Volgzaam en met neergebogen hoofd eet hij zijn bord leeg, hopend op het spoedig vallen van de nacht.
Iets verderop lopen meneer De Lange en mevrouw De Kort. Hij is minimaal twee koppen groter dan de andere aanwezige mannetjes en zij is doorgaans niet groter dan een bijzettafeltje. Bij dit dierkoppel sta ik meestal niet te lang stil, omdat het zo overduidelijk is dat de conservator wilde laten zien dat er lengteverschillen zijn bij dit dierlijk ras. Heel soms is er een variatie van dit koppel in de buurt, waarbij het mannetje zelfs zijn vrije dagen grotendeels doorbrengt in de gym, terwijl het mini-vrouwtje met roze oordopjes langs het strand jogt.
Dan maar alleen op vakantie…
Dan is er nog het koppel ‘Voor en Na’, ook wel het Kreeftenkoppel genoemd. Hij is steevast gehuld in een lange broek, en zij heeft het liefst zo min mogelijk stof om het lijf. Overdag ziet dat er nog prima uit, maar rond voedertijd is heel erg duidelijk dat het mannetje zijn oorspronkelijke kleur heeft behouden. De huid van het vrouwtje is echter vuurrood verkleurd, hetgeen extra opvalt door de glimmende laag zoetruikende olie waarmee ze zichzelf na het douchen heeft ingesmeerd.
Ook ‘David en Victoria’ hebben een hok gekregen in de vijfsterren dierentuin. Dit koppel kenmerkt zich door een uiterst modieus mannetje met goddelijk lijf en parelwitte tanden en een chagrijnig vrouwtje dat per maaltijd niet meer dan twee kikkererwten naar binnen werkt. Op dat type vrouw ben ik altijd een beetje boos, omdat ik vind dat als je zo’n mannetje aan de haak slaat, je ook moeite moet doen om er zelf gelukkig mee te lijken. Zelfs als dat niet zo is. Maar goed, David is altijd erg schappelijk en in voor een flirt, terwijl Victoria elke beweging van David nauwlettend in de gaten houdt.
Eén ding hebben alle dierkoppels gemeen: één van de twee is lelijk, de andere knap. Of hoe zeg je dat subtiel? Hoe dan ook: een dagje in deze dierentuin doet me beseffen dat het maar goed is dat ik alleen op vakantie ben. Mijn vrienden zijn doorgaans superknap, hyperintelligent, gaan goed gekleed en hebben ook nog eens een parelwitte glimlach. Als anderen ons zouden observeren, dan zou ik er bekaaid vanaf komen. Maar nu ik zo in m’n eentje ben, zie je die koppels vertwijfeld naar me kijken: in welk hokje hoort die meneer thuis.
