Amsterdam Gay Pride heet voortaan Pride Amsterdam, omdat ze inclusiever willen zijn en geen groepen willen uitsluiten. Vreemd natuurlijk, want het hele fenomeen pride is ontstaan vanuit de gedachte dat een groep mensen werd uitgesloten van het recht zichzelf te zijn.
Natuurlijk is het begrijpelijk dat we, in onze hang naar gelijkwaardigheid, zelf niemand zouden moeten uitsluiten. Maar het is natuurlijk al erg genoeg dat er geen naakte lijven meer zichtbaar mogen zijn, omdat ze aanstootgevend zouden zijn voor omstanders en omwonenden.
De kern van de hele pride, gaat over de viering van SEXUELE diversiteit. Dat element wegnemen is hetzelfde als een Huishoudbeurs organiseren zonder huishoudelijke artikelen en zakjes kookpoeder.
Over die Huishoudbeurs gesproken; die is al jaren niet meer gericht op huisvrouwen. Dat ze zich in hun wervende posters wel uitsluitend richten op vrouwen en vriendinnen is eerder een teken aan de wand dat miljoenen Nederlanders blijkbaar helemaal niet zitten te wachten op emancipatie.
Pride Amsterdam, net zo gewoon als HEMA
Dat is ook precies waarom het vreemd is dat Pride Amsterdam zich zogenaamd wil openstellen voor alles en iedereen. En de HEMA incluis; vorig jaar hadden zo nog leuke rookworst- en tompouce-shirts, maar dit jaar moeten we van alles en iedereen houden en krijgen we willekeurige namen op ons shirt gedrukt. Of door de strot geduwd.
Een gay pride is geen kwestie van ‘houden van’ of ‘tolerant zijn met’. Het is een schreeuw om ‘acceptatie van’. ‘We’re here, we’re queer, get used to it’, zoals Nicolientje met z’n fluitje op de dorpsbraderie.
Het gaat erom dat je de sexuele diversiteit viert. Dat je het recht eist om het bonte palet aan fetisjen, liefkozingen, genot en fantasieën te mogen ontdekken. Dat je heel af en toe dat gevoel eens uit de beklemmende muren van je privé-domein haalt. Dat je even niet ‘gewoon’ hoeft te doen, omdat anderen daar last van zouden kunnen hebben.
‘Tijdens Pride vier je niet de norm en de acceptatie daarvan; het is een noodkreet om daarvan te mogen afwijken’
Tuurlijk houd ik van Truus en Nelleke, net zoveel als zij van mij. Maar gay zijn, zegt niets over van wie ik houd, maar wel over met wie ik tussen de lakens kruip. Een shirt met Hassan of Olaf dus. Dáár ben ik trots op, daarvoor vraag ik respect en acceptatie.
Dat is waarom Pride is bedacht. En niet om te vieren dat iemand als Barry Atsma liever een vrouw bruut en wild tegen het aanrecht drukt. Daar hebben we namelijk al die Huishoudbeurs voor.
Speaking of which: als iemand bij HEMA dit leest, kunnen jullie Barry een shirt met ‘Serge’ sturen? Dan heb ik volgende week iets te vieren.
