Het is één van de vele hoogtepunten van een rondreis door Costa Rica: Monteverde. Tussen het omliggende seizoensgevoelige natuurgeweld dat het land te bieden heeft, is Monteverde een verkoelende groene oase.
Het is wel een klein gedoe om er te komen. De meest populaire route komt vanaf La Fortuna / Arénal, via de zogenaamde jeep-boat-jeep tours. Hoewel de jeep het meest logische vervoermiddel zou zijn, komt het in de praktijk neer op busje-bootje-busje. Stel je een beetje voor dat je in een pittoresk Zwitsers landschap rijdt, over een kronkelend blubberweggetje vol kuilen en stenen. Dat is een beetje de ervaring die je cadeau krijgt bij dit tripje.
Vanwege de ligging is het in Monteverde het hele jaar door fris worden zonnige uren afgewisseld met bewolking en regen. Als de zon schijnt, kan het snel heel warm worden, maar het koelt ook minstens zo snel af als ‘ie verdwijnt. En dat doet ‘ie als ik er ben regelmatig.
De bossen ademen hier zoveel frisse lucht uit, dan mijn Rotterdamse stadslongen een jubeldansje doen in mijn lijf. Ik heb die opgepepte longen hard nodig hier, want er zijn genoeg hikingtrails. Je kunt er ook ziplinen, hangbruggenroutes lopen en koffieplantages bezoeken. Maar aangezien ik 5 jaar geleden al als Superman en Tarzan door de jungle zipte, houd ik het deze keer op wandelen voor de bossen. En dat is een klein spektakel op zich.
Wat in het Engels zo mooi klinkt als ‘cloud forest’ manifesteert zich in het Nederlands gewoon als een prachtig wolkenbos. Het is inderdaad net zo sprookjesachtig als dat het klinkt.
Terwijl ik loop te turen naar bijzondere vogels, met de quetzal als hoogtepunt, komt er regelmatig een flard mist voorbij. De wolken zoeken hun weg door de meer dan 50 tinten groen en laten druppels achter op het mos en de bladeren. Dat doet het altijd goed op foto’s. Maar het doet het ook goed als dieet blijkbaar: veel planten in de natuurreservaten hier hebben niets meer nodig dan dit water en de lucht. Zelfs dat klinkt als een sprookje!
