Lieve Sylvana,

Ooit was je in mijn ogen één van de mooiste vrouwen van Nederland. Je lippen, je stralende glimach, je figuur, de manier waarop je je kleedt en vooral de manier waarop je sprak. Uren kon ik luisteren naar je warme stem, de ondeugende glimlach die soms doorklonk in anders doodsaaie zinnen. Je dictie, die verraadde dat je een slimme vrouw bent, zorgde ervoor dat je beter ABN sprak dan wie dan ook in dit verwarde land.

Een tijdlang hield ik een lijstje bij van vrouwen met wie ik wel eens tussen de lakens zou willen kruipen, ondanks mijn 100% voorliefde voor mannen. In dit lijstje stond jij. Net als Sophie Hilbrand en je ex-TMF collega Daphne Bunskoek. Ja inderdaad, als homo val ik doorgaans op stoere vrouwen, die een eigen koers varen, de diepte in durven gaan én die er prachtig uitzien.

Bij de première van Dreamgirls in het Nieuwe Luxor theater stonden we vlak bij elkaar en sprong er een kort virtueel vonkje over:

sylvana-simons-best-geklede-vrouw-denk-zwarte-piet

Jíj was mijn Dreamgirl. Maar die tijd lijkt voorbij. Je eigen koers varen blijkt verdomd lastig als je in een politieke arena stapt. En ineens ontdekte ik dat je een zwarte vrouw bent. Ik had je nog nooit op die manier bekeken; je was immers die mooie Sylvana Simons en ik had nog geen moment stilgestaan bij het feit dat je andere kleur hebt dan ik.

Ik had ook nooit de link gelegd tussen jou en zwarte piet. Hoe dat komt, ontdekte ik gisteren toen ik Ruben Nicolaj hoorde praten over een nieuw K3-liedje waarbij zijn opmerking was: ‘kinderen zijn helemaal niet met seksualiteit bezig….’ En ineens viel mijn kwartje: dat geldt voor racisme precies zo. Maar hij voegde er iets onderhuids aan toe, zo’n verborgen ‘discriminatie’-zinnetje: ‘maak je daar niet juist een hokje van door het te benoemen?’

Je moét het benoemen, dat ben ik met je eens  Sylvana. Zodat kinderen die geen andere denkbeelden voorgeschoteld krijgen een kans krijgen de wereld van een andere kant te zien. Dat ze zich kunnen thuis voelen in een veilig kinderliedje, dat ze laat weten dat ze er mogen zijn ook al vinden hun ouders of vriendjes misschien van niet.

En dat is waar de Zwarte Piet-discussie de verkeerde weg is ingeslagen. Het onschuldige kinderfeest is een strijdtoneel geworden, waardoor de intocht van de goedheiligman beveiligd wordt als een risicowedstrijd in de eredivisie. Compleet met noodverorderingen en detectiepoortjes. En straks geen kind meer dat met een ander mensenkleurtje in aanraking komt.

Lieve Sylvana, de laatste tijd klink je een beetje als een boze, witte man. En ik denk dat je veel te mooi en slim bent om te praten als een domme, boze, witte man van middelbare leeftijd. Want laten we wel zijn, die hele discussie over racisme en Zwarte Piet wordt afgeschoven op één stereotype. Dat is net zo racistisch als dat je ‘witte’ zou vervangen door ‘zwarte’, ‘Marokkaanse’ of ‘Turkse’. En die laatste suggestie doet ineens wel heel veel denken aan de voormannen van de partij die jou nu als kop van jut gebruiken.

Is dit het je nu allemaal waard? Moet zelfs een volkomen misplaatste grap van een shockjock bewijslast worden voor hoe erg het gesteld is met Nederland? Of ga je liever weer stralen als voorheen en tafelgast zijn bij iemand die je niet voor schut wil zetten. Praat weer over dingen waar je blij van wordt in plaats van over dingen die je boos maken. Ik nodig je uit in de hoofdstad van diversiteit; mijn geliefde Rotterdam. DENK er eens over.

pic via Mindshakes.com

Meer columns lezen? 

Lees hoe het is om homo te zijn, om 3 uur ’s nachts in Rotterdam

Waarom gereformeerden mogen gaggen op een rookworst van de HEMA

Of ontdek wanneer heteromannen liever homo willen zijn